Schatgraven is een jongensdroom, maar het betovert ook in het echte leven mensen. In het boek Dwaalkoers Kokoseiland heeft auteur en onderzoeker Gerbrand Kip aandacht gevraagd voor de spannende geschiedenis van het kleine eiland in de Pacific. Al eerder berichtten wij over dit boek, en sindsdien is alles in een stroomversnelling geraakt. Costa Rica, waaronder het eiland valt, herontdekte de eigen geschiedenis. Waar is het goud gebleven dat per vloot werd uitgevaren tijdens de bevrijdingsoorlogen in Zuid-Amerika. Werd de schat op Kokoseiland begraven?
Een boek over Kokoseiland is niet zonder gevaar,. Zelf schreef de auteur in het voorwoord: ‘De waarschuwing zou me lang achtervolgen, een waarschuwing waarvoor ik eerst lachend mijn schouders ophaalde, maar die me vervolgens meer dan 15 jaar in zijn ban zou houden: de Kokoskoorts. In mijn speurtocht naar de rafelranden van de geschiedenis stuitte ik op het bijzondere verhaal rondom dat subtropische eiland in het Noord-Pacifische gebied, zo’n 500 kilometer van Zuid-Amerika verwijderd. Het is een verhaal dat al vaak is verteld en zelfs mo[1]del heeft gestaan voor het beroemde boek Treasure Island van R.L. Stevenson. Voordat Kokoseiland door Costa Rica werd uitgeroepen als Nationaal Park en het een plaats kreeg op de UNESCO werelderfgoedlijst, werd het eeuwenlang bezocht door een amalgaam van toevallige avonturiers, bewuste ontdekkingsreizigers, routineuze walvisvaarders en onverschrokken piraten. En vanaf 1820 werd de categorie van de optimistische schatgraver aan dit rijtje toegevoegd.’
De Nederlandse publikatie heeft de aandacht getrokken van de regering van Costa Rica. Gerbrand Kip heeft inmiddels een ontmoeting gehad met de ambassadeur Arnoldo Brenes Castro en er wordt gekeken hoe een plaatselijke uitgave in Costa Rica gerealiseerd zou kunnen worden. De Kokoskoorts grijpt weer om zich heen. Het boek laat zich lezen als een ketting van meeslepende avonturen. Op de vraag hoe het nu zit met de schat verwijst de auteur gniffelend naar het boek. Dat is de tocht van de lezer, op het gevaar af door de koorts gegrepen te worden.
