Woke neemt ons de maat. Mensen en ideeën worden zelfs met terugwerkende kracht gecanceld.
Het dogma van een nieuwe ideologie en een kleine groep ideologische drammers, nemen de publieke ruimte over.
Richard Dawkins is zijn eretitel “Humanist van het jaar 1996” ontnomen. Dat gebeurde omdat Dawkins zich naar het oordeel van de AHA, de American Humanist Association, schuldig zou hebben gemaakt aan uitspraken waarin gemarginaliseerde groepen zouden zijn “vernederd”.
Woke heeft toenemende invloed op een aantal politieke dossiers en deze invloed neemt zienderogen toe. Verschillende boeken zijn geschreven over het onderwerp, waaronder het boek “Het Woke Complot” van James Lindsay, waarin hij de invloed van woke probeert te duiden en kritiek heeft op de beweging. Het lijkt erop dat woke een belangrijk onderwerp is in de huidige maatschappelijke en politieke discussies en dat het ook invloed heeft op de literatuur, waaronder boeken.
Woke bepaalt wat ‘kan’ en wat ‘niet kan’. Men heeft uitgesproken meningen over diversiteit, inclusiviteit en maakt tegengeluiden standaard ‘verdacht’. Desondanks zijn deze tegengeluiden er wel al opereert men voorzichtig. Uitsluiting betekent namelijk sociale isolering en verlies van baan en inkomen.
Filosoof Floris van den Berg (49), universitair docent aan de Universiteit Utrecht, maakt zich grote zorgen over de invloed van ‘woke’ op de academie, de media en de culturele sector. De Kanttekening ging met deze uitgesproken publicist, atheïst en veganist in gesprek over zijn onlangs verschenen Wokabulary, een kritisch-filosofisch woordenboek dat het lexicon van ‘woke’ uiteenzet én bekritiseert. In de Kanttekening meende Floris van den Berg
‘Woke is inderdaad een radicale vorm van politieke correctheid. Maar belangrijk is ook dat wokies intolerant zijn tegenover wat ze bekritiseren. Ze hebben een soort taalpolitie gevormd. Inderdaad komen wokies op voor transgenderrechten en racisme, maar woke is veel breder. Het gaat hen om zaken als dekolonisatie, intersectionaliteit, enzovoort. De kern van woke is machtsdenken. Wokies verdelen de wereld in onderdrukten en onderdrukkers. Onderdrukten hebben geen macht, zijn per definitie slachtoffer en dus goed, onderdrukkers – de witte man – zijn per definitie machtig en slecht. Hierbij wordt gekeken naar eigenschappen waar je niks aan kan doen, zoals huidskleur en geslacht. Wat je vindt telt niet.’
Historicus Coen de Jong is ook een van de weinigen die openlijk kritiek durft te hebben en de thematiek van twee kanten probeert te benaderen.
‘Je ziet bijvoorbeeld dat alleen de uitersten alle aandacht krijgen. Mensen die openlijk voor Zwarte Piet zijn, die vind je alleen in de uiterst rechtse hoek, die van de PVV, en daar willen veel mensen zich absoluut niet mee associëren. Ook omdat hun steun voor Zwarte Piet niet zelden met openlijk racisme gepaard gaat. Maar het is interessant om te zien dat actiegroep Kick Out Zwarte Piet uit was op racistische reacties. Want daarmee konden ze laten zien: ‘Zie je wel, als je voor Zwarte Piet bent, dan ben je een racist.’ Volgens een opiniepeiling van EenVandaag uit 2021 is een meerderheid in Nederland nog steeds voor Zwarte Piet, maar de voorstanders zwijgen omdat ze de discussie hierover zo zat zijn en niet voor racist uitgemaakt willen worden.’
Woke is alom aanwezig. Eerder deze week vroegen we reeds aandacht voor Agantha Christie, wiens werk nu ‘hertaald’ wordt. In Vlaanderen heeft politicus Bart de Wever zijn pen geroerd en stelling genomen tegen de onverdraagzaamheid van Woke’ welke elementen van het cultuurmarxisme in zich draagt. De dialectiek van ‘woke’ is een typisch marxistisch denken, waar ‘goed en kwaad’ symplistisch tegenover elkaar worden gezet als bruikbaar breekijzer in de politieke strijd.
